ΕΛΛΑΔΑ

Θαυμάστε.... λογική:

Καλύτερα κατάρρευση παρά απολύσεις ;

«Πρώτα θα απολυθούν τα μη μόνιμα λαμόγια του ευρύτερου δημόσιου τομέα. (200.000)
Μετά τα λαμόγια που μπήκαν με βύσμα (300.000)
Και μετά αφού «φάω» κάνα δυο, θα απολυθώ εγώ που μπήκα στα 28 μου με 1.500 ένσημα ΙΚΑ, δυο πτυχία και δυο γλώσσες και πήγα και δυο-τρια χρονάκια εξορία στα Άγραφα στα καλύτερά μου χρόνια. Και είμαι τώρα 35 με οικογένεια και παιδί στην κοιλιά και ένα δάνειο 100.000 Ευρώ. Να το ξέρετε εσείς που γράφετε για απολύσεις και κάνετε τις απαραίτητες διακρίσεις.
Α! και μη πιστεύετε ότι θα γίνουν απολύσεις, είναι πιο πιθανή η κατάρρευση…»

Είναι ένα από τα σχόλια του χθεσινού διαλόγου της στήλης που νομίζω ότι αντιπροσωπεύει μια σημαντική μερίδα της κοινής γνώμης από το ένα πέμπτο περίπου του συνολικού εργατικού δυναμικού της χώρας, που απασχολείται στο δημόσιο τομέα. Ο δημόσιος τομέας, με βάση την πρόσφατη απογραφή, απασχολεί 760.000 χιλιάδες άτομα χωρίς τους εργαζόμενους στις ΔΕΚΟ όπου μαζί υπολογίζεται ότι πρέπει να αθροίζουν πάνω από 1 εκατ. σε σύνολο περίπου 4,7 εκατ. εργαζομένων.

Η υπόθεση της κατάρρευσης θυμίζει την ιστορία της Pirelli στη δεκαετία του ’90, όταν η διοίκηση ζήτησε να μειωθεί το προσωπικό κατά 20%, τα συνδικάτα και τα κόμματα σε ένα κρεσέντο λαϊκισμού αρνήθηκαν κάθε διάλογο. Το αποτέλεσμα ήταν αντί για 200 θέσεις εργασίας να χαθούν 1.000 περίπου. Για την ιστορία της Pirelli βλέπε: Την Ελλάδα που ξέραμε να την ξεχάσουμε…

Ακολούθησαν εκατοντάδες άλλες μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις. Για κάθε θέση εργασίας που χανόταν στον ιδιωτικό τομέα, χανόταν ένα έσοδο για το δημόσιο, ένα έσοδο από τις εξαγωγές και γεννιόταν ένα έξοδο για επίδομα ανεργίας, ή μόνιμο έξοδο για μια θέση εργασίας στο δημόσιο, συνήθως αντιπαραγωγική. Για κάθε ελαστικό αυτοκινήτου που δεν φτιαχνόταν στην Ελλάδα, εισαγόταν κάποιο από το εξωτερικό… Όπου ελαστικό βάλτε οτιδήποτε…
Έτσι κάπως φτάσαμε στη χρεοκοπία…

Φυσικά για την διόγκωση αλλά και τη νοοτροπία του δημοσίου φταίει το πελατειακό πολιτικό μας σύστημα. Πολιτικοί και πελάτες βεβαίως… εκτός από τη γενική συλλογική υπάρχει και ατομική ευθύνη.
Μιλάω κυρίως για την νοοτροπία που έχει δημιουργηθεί στη βάση: Καλύτερα κατάρρευση, επιστροφή στη δραχμή, έξοδο από την ΕΕ… και αν είναι δυνατή η μεταφορά της χώρας στην υποσαχάρια Αφρική, παρά να χάσω μια χρήσιμη πλεονασματική θέση δημοσίου υπαλλήλου.Η αφέλεια…
Μερικές φορές η αφέλεια των ανθρώπων δεν έχει όρια. Κάποιοι πιστεύουν πως στο βαθμό που επιστρέψουμε στη δραχμή και το κράτος θα τυπώνει χρωματιστά χαρτιά κατά το δοκούν, οι ίδιοι θα μπορούν να συνεχίσουν να διατηρούν το σημερινό επίπεδο ζωής, με ένα διαμέρισμα ένα ή δυο αυτοκίνητα και πάει λέγοντας…

Ας ρωτήσουν τους συμπολίτες μας και γείτονες Αλβανούς, τι σημαίνει διεθνής οικονομική απομόνωση και δουλειά για όλους εγγυημένη από το κράτος. Η ειρωνεία της ιστορίας έγκειται, αν δικαιωθούν, καταρρεύσουμε και επιστρέψουμε στη δραχμή, τα παιδιά μας θα κατακλύσουν την Αλβανία και τη Βουλγαρία σαν λαθρομετανάστες…
Πολιτική απόφαση

Η απόφαση για χρεοκοπία ή όχι είναι μια πολιτική απόφαση. Όπως έλεγε χθες μια έκθεση της Morgan Stanley για το ενδεχόμενο ελληνική χρεοκοπίας: «Οι κυβερνήσεις χρεοκοπούν όταν το κοινωνικό και οικονομικό κόστος που απαιτείται για την αποπληρωμή του χρέους υπερβαίνει το αντίστοιχο της μη αποπληρωμής».
Το κόστος της μη αποπληρωμής για την κοινωνία θα είναι πολλαπλάσιο, αν φανταστεί κάποιος τι θα ακολουθήσει αν κλείσουν οι τράπεζες, έστω και για μια μέρα, όχι για πάντα.
Όσο για το όραμα της επιστροφής στη δραχμή ένα έχω να σημειώσω. Ένα ντεπόζιτο αυτοκινήτου και ένα καλάθι νοικοκυράς γεμίζει με ώρες εργασίας που κάποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει…

Είτε με δραχμή είτε ευρώ, είτε με κουρκουμπίνια, άλλη έξοδος δεν υπάρχει πέρα από μείωση δαπανών του δημοσίου, μείωση διαφθοράς, μείωση γραφειοκρατίας, μείωση φόρων και αύξηση θέσεων εργασίας στον ιδιωτικό τομέα και δη σε παραγωγικές και εξαγωγικές μονάδες…
Αν ήταν το νόμισμα από μόνο του που εξασφαλίζει την ευημερία κάθε οικογένεια θα είχε το δικό της εκτυπωτήριο… Την ευημερία την εξασφαλίζει μόνο η παραγωγή και ανταλλαγή αγαθών, φίλτατοι…

- Κώστας Στούπας
Πηγή: www.capital.gr